ben küserim bazen, kimselerin haberi olmaz...
haber vermeden küser beni anlamalarını beklerim, özür değil de belki... mahçup bi bakış, omzuma bir gönül alma teması, ne bileyim.
bazen kendime küserim. hayata, martılara, denize, okumaya çalıştığım kitabın en ilginç paragrafındayken sokakta korna çalan itoğluite küserim.
sonra bir gün güneş açar ya da aksine hava olabileceği en gridir, güzel bir kız gülümseyerek yanımdan geçer. ılık bir meltem ya da keskin soğuk bir rüzgar yüzümü okşarken....
beşiktaş iskelesinde kağıt bardakta dandik bi kahve yudumlarken barışırım hepsiyle.
