çok zaman önceydi. nefes almak için nefes alır ve gerisini umursamazdık. bunu korumayı başaramadık. nefes almaktan önemli işlerimiz oldu. aslında olmadı da biz öyle sandık. öyle olduğunu söylediler. biz de inandık...
artık kendimize sorunlar yaratmakta çok iyiyiz. çözümleri düşünmektense deli gibi sorunlara odaklanıyoruz.
hayatı bir yarışa çeviriyoruz. "ben kazandım" demek için sanki her şey.
bir bankta oturmanın tadını çıkarmıyoruz artık. yediğimiz simitin düşen susamlarına -bizden zarar görmeyeceğini umarak- yanaşan serçeler kadar cesur da değiliz.
küçücük hayatlarımız var ama hayallerimiz daha küçük. paylaşmayı hayal etmiyoruz da, o araba benim olsa diyoruz. şu evi bir alsam falan...
gerçekten aşık olmayı umursamıyor kimse, evde kalıp kalmadığın önemli -e yaşın geldi artık-
sevişmeyi masum bir eylem olarak göremiyoruz...
evrim basamağında maymunu geçmiş olabiliriz belki, ama onların insanlığı bizden daha ileri
