15 Şubat 2013 Cuma

ibrahim maalouf - beirut



Bu parçayı ilk dinlediğimde çok acı çekiyordum, acı çekiyordum derken abartmıyorum. parçayı dinlediğim için acı çekiyordum gibi algılanmasın ama...

ben acı çekiyordum o sırada bu parça üzerine çalmaya başladı...
ilk biramı içtim, devam ediyordu... sürekli dönüyordu, mekanda başka parça çalmıyordu...

bir bira daha sonra. sonra kulak verdim... daha dikkatli dinlemeye başladım... ilk dakikalarında sessizce ağlıyordu sanki, sonra biraz daha şiddetleniyordu ve sonra biraz daha... ve sonra çığlık çığlığa ağlıyordu.

11 dakika boyunca.... benim içimle birlikte ağladı... ve sonra dinlemeye devam ettim. ve sanki her evresinde parçanın, ruhum çığlıklar atıyordu.

"yeter artık" diyordu, herşeye...

sanki yediklerini çıkarıyordu ruhum, sanki beni bırakın defolun siktirin gidin diyordu.

saçma sapan kurallarınızı bir kenara bırakın, dayatmalarınızı, beni de bırakın. yeter!
diyordu da diyordu...

kısaca içime işliyordu. her notasıyla...

sonra ilk notasındaki gibi hüzne geri dönüyor....

bırakın işte beni, diyor,
gözyaşlarını koluna silip susuyordu.


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder