bi an çok mutlu oldum... sonra geçti.

gri istanbul, nisan yeşilini bile teslim aldı bugün. ben mi ?
ben bazen iyiyim, bazen kötü, olan biteni kendime anlatmak için benzetmeler yapmam gerekiyor bazen.

benzetmeler konusunda da oldukça iyiyim, bir kaç cümle daha yazmaya devam edebilirsem muhtemelen onlardan birkaç tane görürsünüz.

karamsar değilim bugün, sadece çok yorgun ve biraz da üzgünüm sanırım. kıştan bahara geçiş arasında yaşanılan bir "jetlag" durumu olsa gerek... -bakın benzetme şahane-
kendime dışarıdan bakmaya çalışıyorum.

kalbim kırıldığında nasıl davrandığımı farkettim son bir kaç haftadır. çok takmıyormuşum gibi ama gerçek mi bu yoksa beynimin kendi telkinlerime verdiği tuhaf bi reaksiyon mu bilemedim.

birinin beynimizde "aşk" dedikleri şeyle başlattığı kimyasal tepkimeyi daha sonra onun sevdiği şeyler de tetiklemeye başlıyor.

sevdiği bir şarkı, ya da bir koku, bir renk.

hava gri olduğu için ben de griyim, ben gri olduğum için hava da öyle.

neyse müzik dinleyelim.